 |
|
Mia de Kat op full speed in de 上海磁浮示范运营线
of Shanghai Maglev Train. Technisch gezien is het geen trein, omdat hij niet op wielen rijdt maar
zweeft op een magnetisch veld.
|
Terwijl
Mia, alias Speedy Gonzales, tegen 300 kilometer per uur Shangai verovert in de
snelste trein ter wereld, loopt een bewogen jaar op zijn eind.
Een
jaar dat voorbij vloog met veel nieuwe en grote uitdagingen in het vooruitzicht.
Sommigen
onder ons wachten angstig, het roer van hun overlevingsschip vastklampend, het
einde van de wereld af. Vrijdag 21 december is het zover, de wereld zal
vergaan.
In
dit huis heerst vandaag enkel examenangst. Elk uur van de nacht fladderden
belangrijke begrippen en definities door mijn hoofd. "Straks mogen jullie
eruit", sprak ik ze toe, "in de juiste volgorde, en liefst bij de juiste
vragen".
Daarna
pik ik een heerlijke, jaarlijks terugkerende traditie op: mijn ouderwetse drang
naar het bezoeken van de kerstboom van familie en vrienden. Eigenlijk een uit
de hand gelopen hobby, waar inspiratie en spitsvondigheid het haalt van traditie
en sneeuw.
Voor
het eerst in bijna 17 jaar heb ik mezelf het recht toegeëigend de kerstboom zélf
te versieren. Geen kakafonie van zilveren, gouden en gekleurde ballen. Geen
verlichte, beslingerde aap. Het is een sober mannetje geworden dit jaar, geïnspireerd
op een schilderij van Renée Magritte: Sheherazade.
Volgens de museumgids drukte Magritte hiermee het verlangen uit om het leven te
herwaarderen.
In
een poging om in dezelfde spirit de kerstboom aan te kleden, plakte ik ronde,
bruin vilten klevers op zes crèmekleurige ballen. Drie paar ogen (voor elk van
ons één paar). Vanaf het kleine bureautje kijkt hij toe, met een knipoog
bevestigend dat we goed bezig zijn. Laat 2013 maar komen!